Cape Coincidence

“I don't think that anything happens by coincidence... No one is here by accident... Everyone who crosses our path has a message for us. Otherwise they would have taken another path, or left earlier or later. The fact that these people are here means that they are here for some reason...”
James Redfield, 'The Celestine Prophecy'

Velen zullen zich met mij gelukkig prijzen dat ze Maarten Houtman in hun leven tegengekomen zijn. Voor mij is het een ontmoeting die mijn leven op z'n kop zette – iets wat ik, toen ik hem leerde kennen, meer dan wat ook nodig had. En zijn aanwezigheid doet zich nog steeds voelen...

Dan kun je erover filosoferen waarom dat geluk jou ten deel gevallen is, en niet je buurman die al veel langer op zoek was.
Carl Gustav Jung spreekt in dit verband over synchroniciteit: “Het samenkomen van innerlijke en uiterlijke gebeurtenissen op een manier die niet kan worden verklaard door oorzaak en gevolg en die zinvol is voor de waarnemer.” Het zijn dus betekenisvolle coïncidenties.

Zo'n coïncidentie leek er ook te zijn toen een prominent beeld van Hanna Mobach, de 'Cape', een nieuwe plek kreeg in het Krommerijnpark in Utrecht. De onthulling vond op 30 juni j.l. plaats – op een steenworp afstand van het Wilhelminapark, waar dertig jaar eerder door Maarten en enkele pioniers bij de notaris de stichting 'Zen als Leefwijze' werd opgericht.
Althans, voor mij was dit een bijzondere samenloop.

Hanna is voor mij so wie so de verpersoonlijking van de coïncidentie. We bleken bij elkaar om de hoek geboren te zijn in het Utrechtse Oog in Al. Bovendien waren mijn ouders bevriend met Klaas III, na Hanna's vader, Klaas II, opvolger in de lijn van Mobach Pottenbakkers. Daarom staan er in ons huis nog steeds prachtige Mobach vazen – die inmiddels gezelschap hebben gekregen van werk van Hanna.

Niet lang na Hanna zelf, was het de 'Cape' die als eerste in Maartens gezichtsveld kwam – letterlijk: nadat de 'Cape' uit de oven bij Mobach Pottenbakkers kwam, werd het beeld in een proefopstelling geplaatst in de tuin van het huis waar hij in die tijd in Bilthoven woonde, “en je weet waar dat toe geleid heeft!”

De 'Cape', 1972, h 220cm (foto Ingrid Bakker)
[ klik om te vergroten ]

Kunstrecensent Anne Berk schrijft over de ‘Cape’:

“Keramiek in de breedste zin van het woord is een omhulling van de leegte. Daar speelt Hanna Mobach met de ‘Cape’ op in. De ‘Cape’, ‘Rode jas’ en ‘Blauw jasje’ zijn, net als ons lichaam, een tijdelijk omhulsel dat wij uiteindelijk van onze schouders zullen werpen. Mobach is sterk doordrongen van de vluchtigheid van het bestaan.”
Anne Berk, 'Body Talk. De nieuwe figuratie in de Nederlandse beeldhouwkunst van de jaren negentig'

De 'Cape' staat nu stil te dromen onder de bomen van het Krommerijnpark
[ klik om te vergroten ]

Hierbij een locatiekaartje van de Gemeente Utrecht, voor wie de 'Cape' (hier 'Mantel' geheten) bezichtigen wil:

[ klik om te vergroten ]

Hein Zeillemaker