“Het is zo eenvoudig…”
Maarten Houtman zei het terloops, we liepen een klein stukje samen op.
Het was tegen het einde van de middagpauze, tijdens een Tao-zen weekend in Maarssen. Maarten kwam net terug van z’n kamer, en vertelde dat hij naar muziek geluisterd had, en voegde eraan toe: “Het is zo eenvoudig…”
Maarten Houtman zei het terloops, we liepen een klein stukje samen op.
Het was tegen het einde van de middagpauze, tijdens een Tao-zen weekend in Maarssen. Maarten kwam net terug van z’n kamer, en vertelde dat hij naar muziek geluisterd had, en voegde eraan toe: “Het is zo eenvoudig…”
Ik voelde me een beetje verlegen en in de war. Dat hij me
toevertrouwde wat hij op z’n kamer gedaan had – eigenlijk iets heel anders dan
ik verwachtte. Maar ook dat ik terloops een boodschap leek te krijgen die veel
verder reikte, misschien vertelde hij me wel de essentie van meditatie...
Ik begon mezelf direct vragen te stellen: Is er dan iets
speciaals aan die bezigheid? Is het omdat je van muziek kunt genieten? Of gaat
het om het soort van aandacht dat je dan hebt? En dat terwijl het raadsel dat
hij me gaf zei dat het om iets eenvoudigs
ging, iets wat voor zich sprak, waar je juist niet over na hoefde te denken.
Natuurlijk heb ik over het hoe en wat van zijn opmerking nog heel lang nagedacht … tot op de dag van vandaag. Ik had eindelijk iets waar het gewichtige denken zich aan kon ontlasten, waar het allesverslindende weten zijn tanden op stukbeet…
Natuurlijk heb ik over het hoe en wat van zijn opmerking nog heel lang nagedacht … tot op de dag van vandaag. Ik had eindelijk iets waar het gewichtige denken zich aan kon ontlasten, waar het allesverslindende weten zijn tanden op stukbeet…
Zo heeft Maarten me toch nog een koan meegegeven.