Toespraak van de maand - januari 2025
Het onbenoembare heden
Hoe belangrijk het uitgangspunt van de ‘eigen ervaring’ is op onze weg, realiseerde ik me eens te meer bij het gesprek dat volgde op Durven zijn die je bent, een toespraak van Maarten Houtman tijdens de Mennorode-sessie van december 2005. Het is ook de ‘toespraak van de maand’ voor januari 2025.
Dat gesprek begon zo:
Vragensteller: Naar aanleiding van het gesprek gisteren over de Boddhisattva, aan wie Ton Lathouwers dat idee van het plaatsvervangend lijden verbindt, moet ik denken aan jouw verhaal over een heilige in het kamp. Je vertelde dat toen er iemand gemarteld werd, hij die ondersteunde en min of meer zijn lijden op zich nam.
Maarten: Dat was een heel bijzonder iets…
Vragensteller: Maar dat was Jezus ook.
Maarten: Dat weet ik niet, daar ben ik niet bij geweest. Dat is het grote punt. Van Jezus hebben we verslag gekregen, op allerlei manieren, waarvan we niet weten of het juist is. Maar wat ik daar meemaakte, zag ik zelf gebeuren.
Protestants-christelijk opgevoed als ik ben, was het voor mij een kleine schok wat Maarten hier zei. Ik had het optreden van Christus altijd als een ‘gegeven’ beschouwd – een geloofsgegeven.
Geloof is eeuwenlang een kernwaarde geweest in onze samenleving, zo ben ik zelf ook opgevoed. Terwijl het uitgangspunt van de eigen ervaring daaraan voorbijgaat. Radicaal, er zit geen millimeter ruimte tussen… Dat kom je allemaal in jezelf tegen, hoe verder je de weg gaat.
Radicaal - dat ‘durf te zijn wie je bent’ is niet voor de poes. Het lijkt strijd te voorspellen, met jezelf, met je omgeving…
Gelukkig geeft Maarten ons wel een aanwijzing mee: dat alledaagse menselijke warmte jou én de ander kan helpen dóór te gaan op die weg.
Hein Zeillemaker
